Τρία στα τέσσερα

Φιλελεύθερος 27/05/2019 

Πριν ακόμα διεξαχθούν αυτές οι εκλογές, λόγω της σαφούς όσο και πολωτικής υπεροχής της εθνικής έκβασης –υπέρ ή κατά της κυβέρνησης- σε σχέση με την ειδική –ευρωπαϊκή ή τοπική-, είχα θεωρήσει ότι η αποτίμηση του αποτελέσματος έπρεπε να γίνει στη βάση των ακόλουθων τεσσάρων κριτηρίων:

α) τη διαφορά των δύο πρώτων κομμάτων, με ειδική προσοχή στο ποσοστό του (για λίγο ακόμα) κυβερνώντος κόμματος: παρότι, και πολιτικά και θεσμικά, το ποιος κερδίζει τις εκλογές είναι πιο σημαντικό από τη διαφορά με την οποία κερδίζει, στις συγκεκριμένες εκλογές-πρόκριμα η διαφορά αναδείχθηκε για διαφορετικούς λόγους (αέρας εθνικής ανατροπής από τη Νέα Δημοκρατία, αναδίπλωση ενόψει της σχεδόν βέβαιης ήττας από το Σύριζα) σε καθοριστικό παράγοντα,

β) το ποιος θα ήταν τρίτο κόμμα σε εθνικό επίπεδο, δηλαδή στις ευρωεκλογές: και για λόγους δημοκρατίας και ενόψει της επερχόμενης αναδιάταξης των συσχετισμών δυνάμεων, η μάχη ΚΙΝΑΛ-Χρυσής Αυγής, που, στις προηγούμενες αναμετρήσεις είχε κριθεί υπέρ της δεύτερης, ήταν και πολιτικά και συμβολικά κρίσιμη

γ) την πρόκριση στο δεύτερο γύρο ή τον αποκλεισμό της υποψήφιας του κυβερνώντος κόμματος στην Υπερ-Περιφέρεια Αττικής: ο βίος και η πολιτεία της απερχόμενης Περιφερειάρχου, η στήριξη της από το κυβερνών κόμμα παρά τις επιδόσεις, το ήθος και το ύφος της, η σύνδεση της συγκεκριμένης υποψηφιότητας με δυο μεγάλες ανθρώπινες τραγωδίες και η εξ αυτού του λόγου προσβολή του δημοκρατικού αισθήματος των πολιτών, καθώς και η έκταση και εκλογική σημασία της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας, κατέστησαν την έκφραση αποδοκιμασίας σε αυτή την εκλογή κεντρικό στοίχημα Δημοκρατίας και αντίληψης του τι συνέβη στη χώρα τα τελευταία χρόνια

δ) το ποσοστό συμμετοχής στις ευρωεκλογές, σε σύγκριση με το 59,97% της αντίστοιχης προηγούμενης αναμέτρησης αλλά και την «εσωτερική κατανομή» των ψήφων στον άξονα «μετριοπαθείς/ευρωπαϊκές» - «ακραίες/ανορθολογικές» δυνάμεις. Μια πλάστιγγα που θα έγερνε προς την πρώτη πλευρά θα αποτελούσε μια πολιτική απάντηση στο συγκλονιστικό –συγκλονιστικά αντι-ευρωπαϊκό και συγκλονιστικά ανορθολογικό- δημοψήφισμα του 2015.

Και με τα τέσσερα αυτά κριτήρια, τα αποτελέσματα της Κυριακής έδωσαν καθαρές απαντήσεις. Πρωτιά της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις ευρω-εκλογές με διαφορά περίπου διπλάσια από το 3,8% υπέρ του Σύριζα στις προηγούμενες, σε συνδυασμό με τη σχεδόν βέβαια ήττα του κυβερνώντος κόμματος σε όλες τις Περιφέρειες και τους μεγάλους Δήμους -ο ορισμός της καθαρής νίκης. Επικράτηση του ΚΙΝΑΛ επί μιας Χρυσής Αυγής, την οποία κανονικά θα έπρεπε να είχε ευνοήσει το κλίμα γενικευμένης παρακμής. Παρά τον πολιτικό λόγο και το ήθος της η κυρία Δούρου φαινόταν να προκρίνεται στο δεύτερο γύρο. Αύξηση, όπως και σε όλη την Ευρώπη, των ποσοστών συμμετοχής σε σχέση με το 2014, οφειλόμενη πιθανώς στο «εθνικό διακύβευμα» αυτών των εκλογών, αλλά, θέλω να πιστεύω, και σε επιθυμία των πολιτών να δηλώσουν παρόντες στο γύρισμα σελίδας –σε μετριοπαθή και φιλευρωπαϊκή μάλιστα κατεύθυνση.
Μια άλλη μέρα ξημέρωσε λοιπόν αναμφίβολα. Όχι εύκολη, αλλά αναγκαία και προοιωνιζόμενη ραγδαίες ανατροπές.

0
0
0
s2smodern
powered by social2s