NEA- 20-5-19

Πριν από 10 περίπου χρόνια, που φαίνονται ένας αιώνας, η Νέα Δημοκρατία έχασε όχι μόνο το "ηθικό πλεονέκτημα" αλλά και την πολιτική κυριαρχία, όταν ένα στέλεχος της -σημερινός υποψήφιος Δήμαρχος της πρωτεύουσας- διαχώρισε το νόμιμο από το ηθικό και περιόρισε την υποχρέωση των πολιτικών στην τήρηση της νομιμότητας. Σήμερα η κυβέρνηση, μια άλλη κυβέρνηση, που υποτίθεται ότι είχε θέσει ως κύριο στόχο και διαχωριστική γραμμή της από τα "καθεστωτικά κόμματα" την αποκατάσταση της συλλογικής μας αξιοπρέπειας, ετοιμάζεται να ζήσει την ίδια εμπειρία. Έχοντας προσθέσει στην εγκατάλειψη της ηθικής και την κάμψη της νομιμότητας.

Στις φετινές ευρωεκλογές, ιδίως από τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να μην τις κάνει να συμπέσουν με τις εθνικές εκλογές, δεν θα μπορούσε παρά να εκφραστεί αποδοκιμασία κατά της κυβέρνησης. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που θα συνέβαινε κάτι τέτοιο: η φύση των ευρωεκλογών ως "εκλογών δεύτερης τάξης", στις οποίες η ψήφος τείνει να είναι χαλαρή, ιδίως όταν δεν συμπίπτουν με εθνικές εκλογές, έδωσε νίκες στην αντιπολίτευση το 1999 (παρότι το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και της ΟΝΕ ξανακέρδισε, ευτυχώς για τη χώρα, το 2000) και το 2014 (ξεκίνημα της πορείας του Σύριζα προς την εξουσία). Η διαφορά με σήμερα ήταν ότι σε καμία από εκείνες τις εκλογές-ήττες η εν ενεργεία κυβέρνηση δεν επένδυσε τόσο στην πόλωση όσο το κάνει, και με τα μέσα που χρησιμοποιεί, η σημερινή κυβέρνηση.

Η επιλογή αυτή είναι και ανιστόρητη (παρότι το κυβερνών κόμμα έχει στις τάξεις του πολλούς επαγγελματίες εκλογολόγους) και αντιπαραγωγική (θα οδηγήσει σε αύξηση της εις βάρος του διαφοράς). Κυρίως όμως είναι βλαπτική για τη Δημοκρατία. Γιατί στην αγωνία του κυβερνώντος κόμματος να ανεβάσει το θερμόμετρο της πόλωσης, ακόμα και εφευρίσκοντας λόγους που δεν υπάρχουν ή αντιτίθενται στην κοινή λογική, διέπραξε τη μοιραία, και για το ίδιο αλλά και για το πολιτικό μας σύστημα, υπέρβαση: δεν αποσύνδεσε μόνο το νόμιμο -την επιθυμία να κερδίσει τις εκλογές ή να περιορίσει την ήττα του- από το ηθικό -τη μη καταφυγή σε ψέματα και χτυπήματα κάτω από τη μέση-, αλλά και το ίδιο το, υπό τη δική του ερμηνεία, νόμιμο από τη νομιμότητα.

Εκτός τυπικής και ουσιαστικής νομιμότητας βρίσκονται τα κατασκευασμένα σκάνδαλα για τους αντιπάλους, ο έναντι ανταλλάγματος συγχρωτισμός με οικονομικά συμφέροντα, οι νομοθετικές αλλαγές με εκλογικό αντίκτυπο κατά την προεκλογική περίοδο (κατάργηση του ασυμβίβαστου βουλευτών - ευρωβουλευτών, διαφοροποίηση περιφερειών στις τοπικές εκλογές, ψήφιση και θέση σε εφαρμογή παροχών), αλλά και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για τη δικαιολόγηση των παραπάνω παρανομιών. Όχι, η κυβέρνηση δεν είναι πιο "ηθική" μόνο και μόνο γιατί είναι "αριστερή" και δεν είναι "αριστερή" γιατί στηρίζει τους πολλούς. Αντίθετα, αποδείχθηκε εκτός από μη αποτελεσματική και μη αριστερή, γιατί, με τον τρόπο που διαχειρίστηκε την εξουσία και με το ήθος και το ύφος πολλών στελεχών της, στα οποία ανήκει και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, έδειξε ότι δεν ξέρει καν τι είναι, ή έστω τι θα ήταν στα μάτια της κοινωνίας, ηθικό.