TA NEA 7/05/2019

Δεν έχουν δίκιο, πιστεύω, όσοι ισχυρίζονται πως τόσο η δήλωση του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας σχετικά με υποψήφιο ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, όσο και η κατάθεση πρότασης μομφής από την αξιωματική αντιπολίτευση αποτελούν επικοινωνιακά πυροτεχνήματα που θα ξεχαστούν χωρίς να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Γνώμη μου είναι ότι τα δύο αυτά γεγονότα, το καθένα μόνο του αλλά κυρίως σε συνδυασμό, αποκρυσταλλώνουν έναν αυτό-εγκλωβισμό της κυβέρνησης που θα σφραγίσει τα εκλογικά αποτελέσματα των επόμενων μηνών.

Ιδού ποιές –διόλου ασήμαντες- πολιτικές αποφάσεις πυροδότησε ή αποκάλυψε η «Πολακειάδα» και ο τρόπος αντιμετώπισής της από τον Πρωθυπουργό: α) ταύτισε, μέσα από τη δια λόγων και πράξεων στήριξη, αλλά κυρίως μέσα από την αυτόβουλη τροπή της μομφής κατά ενός προσώπου σε ψήφο εμπιστοσύνης για ολόκληρη την κυβέρνηση, τη σημερινή ομάδα εξουσίας και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό με το ήθος και ύφος του Αναπληρωτή Υπουργού, β) ανέδειξε αυτό το ήθος και ύφος: είναι η μάτσο ψευτομαγκιά, η χυδαιότητα, η προσβολή προσώπων, θεσμών και δικαιωμάτων και η κατ’ ουσίαν στήριξη αυτών των προσβολών, όπως εκφράστηκε μέσα από σοφίσματα του τύπου «είχε δίκιο στην ουσία αλλά του ξέφυγε η διατύπωση», γ) άλλαξε την ατζέντα της πολιτικής διαπάλης: από την οικονομία –όχι τις 120 δόσεις, αλλά την πορεία προς την ανάκαμψη-, την κοινωνική συνοχή –όχι τις ρουσφετολογικές παροχές, αλλά το ξαναστήσιμο ενός στοιχειωδώς προστατευτικού Κράτους-, τις ευρω-εκλογές –όχι τη σταυροθηρία, αλλά τη μοίρα της Ένωσης-, σε συζητήσεις τύπου και σοβαρότητας παραθαλάσσιας ταβέρνας υπό καύσωνα, δ) διέσπασε, μέσα από όλα τα παραπάνω, την κυβερνητική παράταξη, με πολλά στελέχη –προεξάρχοντος, έστω και καθυστερημένα και σε λάθος γλώσσα, του Υπουργού Οικονομίας- να παίρνουν αποστάσεις όχι μόνο από τον Αναπληρωτή Υπουργό αλλά και από τον Πρωθυπουργό και το επιτελείο του. Και πρόσφερε παράλληλα «αφήγημα» και συνεκτικό ιστό στην αντιπολίτευση στο σύνολό της και σε καθεμία από τις συνιστώσες της ξεχωριστά.

Πέρα από την ουσία που καίει, ακόμα και μόνο με όρους πολιτικής στρατηγικής να δει κανείς την υπόθεση, δεν μπορεί παρά να εκπλαγεί. Καλά το ένστικτο –αυτός είναι ο Σύριζα και ο αρχηγός του- αλλά πώς δικαιολογείται η άγνοια κινδύνου για τον βαθύ αυτοτραυματισμό που επιφέρει μια τέτοια στάση στην κυβερνώσα παράταξη; Για μια ακόμα φορά, το δήθεν μεγάλο ατού του συστήματος, ο άνθρωπος που κάποιοι επιμένουν ότι, τουλάχιστον σε ζητήματα τακτικής, πιάνει πουλιά στον αέρα, παίζει το χαρτί της άγριας πόλωσης. Και για μια ακόμη φορά –είχαν προηγηθεί η προσπάθεια εξόντωσης των μη φιλικών Μέσων Ενημέρωσης, η στήριξη στην Περιφερειάρχη για το Μάτι, η εργαλειοποίηση των Πρεσπών, η «σοσιαλδημοκρατική στροφή» και η προσπάθεια διάσπασης των πολιτικών αντιπάλων- πέφτει παταγωδώς έξω. Στην επερχόμενη τριήμερη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης έβαλε οικειοθελώς την κυβέρνηση στη θέση του σφυροκοπούμενου και μάλιστα για θέματα «ηθικής», στα οποία, κατά τα άλλα, δεν θα σήκωνε μύγα στο ήδη καταματωμένο σπαθί του.

Μένει να δούμε πόσο «Αριστερά» θα τα θεωρήσει όλα αυτά το εκλογικό σώμα και σε τι επιλογές θα το οδηγήσουν στις κάλπες. Η ετυμηγορία δεν αργεί, αλλά η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός φρόντισαν από τώρα να της αφαιρέσουν και την τελευταία στάλα αγωνίας.