Ιθάκη

Φιλελεύθερος. 24/8/2018

Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης συγχέει διαρκώς τις πιασάρικες ιδέες με το κιτς και τους κραυγαλέους συμβολσμούς με τα κλισέ. Το πρόβλημα με τον Πρωθυπουργό είναι ότι όχι μόνο ακούει το επικοινωνιακό επιτελείο αλλά και υλοποιεί τις ιδέες του –σε βάρος του δημόσιου κουμπαρά και της συλλογικής αισθητικής. Η ιδέα να «εορτασθεί» η «έξοδος» από τα Μνημόνια με πρωθυπουργικό διάγγελμα στην Ιθάκη αποτελεί το πιθανότατα αξεπέραστο –αφού η κλεψύδρα της κυβέρνησης αδειάζει- απόγειο της διαστρέβλωσης εννοιών και πραγματικότητας που χαρακτηρίζει τους απανταχού λαϊκιστές. 

Ακούω ήδη τον αντίλογο που χρησιμοποιεί σε κάθε περίσταση η κυβέρνηση: κι οι άλλοι τα ίδια έκαναν. Κι ο Πρωθυπουργός επί της θητείας του οποίου η χώρα μπήκε στα Μνημόνια έβγαλε διάγγελμα στο Καστελλόριζο. Το αισθητικό ατόπημα ήταν παρόμοιο, μόνο που δεν είχε πίσω του δέκα χρόνια θυσιών και δραματικών εξελίξεων και δεν σάλπιζε την επιστροφή σε μια «κανονικότητα» που, πρώτον, δεν υπάρχει, και, δεύτερον, θα έπρεπε όλοι, και πρώτοι οι κυβερνήτες μας, να θέλουμε να αφήσουμε οριστικά πίσω. Στη δεκαετή περιπέτεια της Μεγάλης Ελληνικής Ύφεσης –ευρύτερης από τα 3 Μνημόνια, με το τρίτο εντελώς αχρείαστο, και τις 2 χρεοκοπίες, με εκείνην του 2015 ανατρεπτική όλης της ως τότε προσπάθειας- δεν χωρά κανένας νόστος για την Ιθάκη της κομματοκρατίας, των δανεικών, της ήσσονος προσπάθειας, της αντι-μεταρρύθμισης, του διχασμού και του γαργαλήματος των χαμηλών ενστίκτων. Κι όμως αυτό το «όραμα» σχεδίασε ο Πρωθυπουργός από το νησί ενός Οδυσσέα στον οποίον δε μοιάζει σε τίποτα.

Η στρέβλωση της πραγματικότητας (καθαρή έξοδος), τα πολιτικά ψεύδη (αποκτήσαμε την κυριαρχία μας), η δύσκολα υποκρυπτόμενη αυτό-ικανοποίηση (βγάλαμε τη χώρα από τη στενωπό στην οποία την είχαν βάλει όλοι οι άλλοι), η ασέλγεια έναντι της «αντίστασης του λαού» (την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καταρράκωσε), η εχθρότητα έναντι κρίσιμων θεσμικών παραγόντων (πρώην
Πρωθυπουργού και νυν Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας) ακόμα και σε τέτοιες ώρες, το κλείσιμο του ματιού για παροχές και για ανάταξη διαχωριστικών γραμμών (παλιό-νέο) στις οποίες η λαίλαπα της τελευταίας τριετίας άλλαξε εντελώς περιεχόμενο –όλα αυτά τα στοιχεία προδίδουν την επιλογή της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού να πολώσουν αντί να ενώσουν, να κοιτάξουν πίσω αντί μπροστά και να «αφηγηθούν» αντί να δημιουργήσουν.

Μόνο που το κυβερνητικό αφήγημα δεν αντέχει στη δοκιμασία της πραγματικότητας και, κυρίως, δεν είναι στο ύψος των σημερινών προκλήσεων. Η δεκαετής περιπέτεια, αλλά και η εντός αυτής σχεδόν
τετραετής θητεία της παρούσας κυβέρνησης, δεν οδήγησε σε μια ανανεωμένη Ελλάδα ή τουλάχιστον σε μια Ελλάδα με ανανεωμένη περίσκεψη. Ματώσαμε αλλά ελάχιστα βελτιωθήκαμε –ακόμα και η
απαραίτητη δημοσιονομική εξυγίανση, με τον τρόπο που έγινε, ενέχει το σπόρο της αυτοαναίρεσής της. Περικόψαμε αλλά δεν αναπτυχθήκαμε και δεν θέσαμε βάσεις για στέρεα μελλοντική ανάπτυξη.
Και επιπλέον η παρούσα κυβέρνηση όχι μόνο παραμέλησε αλλά και συνειδητά υποβάθμισε τα θεμέλια της Δημοκρατίας (τη Δημόσια Διοίκηση, το Κράτος Δικαίου, την πολυφωνία, την οικοδόμηση
συναίνεσης), που θα μάς επέτρεπαν να αναμορφώσουμε την οικονομία μας και να ξαναδώσουμε αξιοπρέπεια στο κοινωνικό σώμα. Η ευθύνη αυτών που ήρθαν ως ελπίδα κι ενσάρκωσαν την
οπισθοδρόμηση είναι καθοριστική. Και γίνεται αφόρητη όταν συνδυάζεται με το νόστο μιας ψευδο-Ιθάκης.

0
0
0
s2smodern
powered by social2s